JAK WYRAZIĆ WDZIĘCZNOŚĆ?
Corocznie organizowana w Domu Kultury w Woli Zabierzowskiej Akademia Wdzięczności stała się tradycją, która trwa ćwierć wieku. Nie zabrakło tej uroczystości także w bieżącym roku. W niedzielę 17 listopada wraz z parami świętującymi 25- lub 50-lecie zawarcia związku małżeńskiego młodzi aktorzy obchodzili srebrny jubileusz istnienia Akademii.
Podczas tego wieczoru nie zabrakło życzeń malowanych słowem i śpiewem, wręczania kwiatów, ocierania ukradkiem łez wzruszenia, a także lampki szampana wzniesionej przy toaście za kolejne szczęśliwe lata. Życzenia Jubilatom składali także licznie zgromadzeni goście. Młodzież życzyła Jubilatom pomyślności, szczęścia oraz kolejnych pięknych rocznic. Wśród świętujących srebrne gody był Burmistrz Miasta i Gminy Niepołomice Roman Ptak wraz z małżonką, występując tym razem w podwójnej roli. Podczas poczęstunku, który nastąpił po części oficjalnej, szanowni Jubilaci dzielili się własnymi, sprawdzonymi sposobami na udane życie we dwoje.
Nim goście usiedli przy suto zastawionych stołach i poczuli się niemal jak na weselu, młodzież z grupy teatralnej, działającej przy Parafii Opieki NMP w Zabierzowie Bocheńskim pod przewodnictwem ks. Piotra Zioło i polonistki, pani Marii Baran, zadbała o chwilę refleksji i zaprosiła zgromadzonych na ucztę duchową, prezentując spektakl pt. Pamiętniki Adama i Ewy. Sztuka powstała na bazie utworu Marka Twaina o tym samym tytule.
Aktorzy zaprosili widzów do rajskiego ogrodu, gdzie w postaciach pierwszych ludzi mogli oni odnaleźć odzwierciedlenie małżeńskiej codzienności, wzajemnego – nierzadko pełnego nieporozumień – poznawania się, wspólnego budowania domu, wielu trudów i radości, a w końcu również i rodzicielstwa. Wychodząc na scenę, aktorzy chcieli pokazać, że biblijna opowieść stanowi tak naprawdę symbol, w którym każdy może odnaleźć siebie. Dlatego na scenie pojawiło się pięć Ew i tyluż Adamów. Każde z nich na swój sposób prezentowało jedność i odmienność charakterów. W klimat przedstawienia doskonale wprowadziły widzów słowa piosenki Budki Suflera z telewizyjnego serialu „Adam i Ewa”. W dalszej części muzyka przeplatała się z kolejnymi scenami, będąc swego rodzaju narratorem.
Nie sposób streścić tu całego scenariusza, gdyby jednak chcieć zamknąć przesłanie spektaklu w kilku słowach, to najlepiej wyraża je ostatnie zdanie, padające z ust mężczyzny: „Gdziekolwiek jest Ona, tam właśnie jest Raj”.
Tydzień później tj. 24 listopada młodzież zaprezentowała spektakl po raz drugi, aby ten piękny przekaz miał szansę dotrzeć nie tylko do gości zaproszonych na Akademię Wdzięczności, ale do wszystkich zainteresowanych.
W imieniu aktorów serdecznie dziękuję, że po raz kolejny spotkaliśmy się z niezwykle ciepłym przyjęciem i dobrym słowem. Utwierdzają nas one w przekonaniu, że warto spędzać jesienne wieczory na przygotowaniach spektaklu.
Patrycja Pilch – odtwórczyni jednej z ról
Zdjęcia z Akademii Wdzięczności
Zdjęcia z prób przedstawienia
