Archiwum autora:

MAGDALENA „W” o DRUŻYNIE „V”

Światowe Dni Młodzieży były wspaniałym wydarzeniem. W podziękowaniu za możliwość uczestniczenia w nich oraz za ich pomyślność, piętnastoosobowa grupa Wolontariuszy ŚDM z naszej parafii pod opieką Księdza Piotra Zioło od 22 do 24 sierpnia przebywała w pięknym Centrum Formacyjno – Rekolekcyjnym ARKA, mieszczącym się w malowniczym Gródku nad Dunajcem.

Spotkaliśmy się w poniedziałek o 8.00 pod Kościołem, gdzie pomodliliśmy sie przed wyjazdem i ruszyliśmy w drogę, a na miejscu byliśmy koło 10.00. Po zakwaterowaniu spotkaliśmy się w jednym z pokoi, by ustalić szczegóły wyjazdu. Po tym daliśmy sobie trochę czasu na rozpakowanie się i zwiedzenie ośrodka, a o 12.00 odprawiliśmy Mszę Świętą w kaplicy, znajdującej się w Centrum. Jej wnętrze było równie piękne, co cały ośrodek i widoki z niego. O 13.00 zjedliśmy przepyszny obiad, mieliśmy chwilę na odpoczynek, a później ruszyliśmy pozwiedzać okolicę. Poszliśmy na główną plażę w Gródku, wokół której spacerowaliśmy i robiliśmy piękne zdjęcia. Potem skorzystaliśmy z pierwszej gródkowej atrakcji, którą były rowerki wodne. Podzieleni na cztery czteroosobowe grupki wystartowaliśmy płynąc po Jeziorze Rożnowskim. Jako cel obraliśmy opłynięcie Małpiej Wyspy, która jest położona na środku Jeziora. Gdy już udało nam się to zrobić wróciliśmy do brzegu iposzliśmy na coś słodkiego. Wróciliśmy do ośrodka, a wieczorem czekał na nas grill, przygotowany przez Ośrodek. Po zjedzeniu pysznych kiełbasek i ogórków kiszonych na pięknym tarasie, usiedliśmy wszyscy razem i śpiewaliśmy piosenki z akompaniamentem gitar. W czasie zapierającego dech w piersiach zachodu słońca, który idealnie był widoczny z tarasu, zdecydowaliśmy, że zagramy w siatkówkę. Przy muzyce i na oświetlonym boisku rozegraliśmy mecz, przy którym było mnóstwo śmiechu. Po grze wróciliśmy do środka i kaplicy, gdzie wspólnie wzięliśmy udział w adoracji. W pięknej atmosferze i ciszy modliliśmy się i zaśpiewaliśmy kilka piosenek. Później udaliśmy się do pokoi na odpoczynek i sen.

Następnego dnia wstaliśmy z rana, by wziąć udział we Mszy. Wszystkie Msze Święte były odprawiane przez Księdza Piotra, a oprawa liturgiczna była naszym zadaniem. O 9.00 zjedliśmy śniadanie, wzięliśmy suchy prowiant, a potem korzystając z pięknej pogody, spakowaliśmy się i poszliśmy na plażę. Zrobiliśmy wspólne zdjęcia pamiątkowe w koszulkach wolontariackich, kto chciał to grał w siatkówkę, można było się opalać, a niektórzy nawet poszli na kajaki. Około 15.00 zebraliśmy się, żeby iść na pizzę! 😀 Pojedzeni wróciliśmy do ośrodka, a po 18.00 spotkaliśmy się na wspólnej modlitwie. Odmówiliśmy razem Nieszpory. Po kolacji mieliśmy czas wolny, a o 21.00  w nowoczesnej auli oglądnęliśmy zdjęcia zrobione na wyjeździe, a potem film pt. „Czy naprawdę wierzysz?”. Po poruszającym seansie poszliśmy do swoich pokoi.

W środę, tak jak dzień wcześniej, rano spotkaliśmy się na Mszy, ale przed nią odśpiewaliśmy Godzinki. Po Mszy zjedliśmy pyszne śniadanie, po czym wróciliśmy do pokoi niestety się pakować.. Wymeldowaliśmy się i ruszyliśmy w drogę powrotną. Wstąpiliśmy do Tropia, gdzie miejscowa pani przewodnik otworzyła nam tamtejszy zabytkowy Kościół, który jest pw. Świętych Pustelników Andrzeja Świerada i Benedykta. Gdy weszliśmy do środka i zajęliśmy miejsca w ławkach Pani opowiedziała nam historię związana z Kościołem i jego patronami. Podziękowaliśmy jej i pojechaliśmy do Limanowej. Na miejscu weszliśmy na chwilę do Bazyliki Matki Bożej Bolesnej. Z niej poszliśmy odwiedzić parę second-handów. 😀 Po owocnych zakupach pojechaliśmy na spontaniczne ognisko, na które dostaliśmy zaproszenie od rodziny jednej z wolontariuszek. Spędziliśmy tam razem czas grając i  śpiewając. W parafii byliśmy około 21.00.

Bardzo żałujemy, że to trwało tak krótko. Najchętniej zostalibyśmy tam jeszcze co najmniej tydzień. Spędziliśmy bardzo fajnie czas, łącząc dziękczynienie i odpoczynek z rozrywką. Tak wiele młodzieży myśli, że na rekolekcjach lub takich wyjazdach „z Bogiem” nie da się bawić. Kategorycznie temu zaprzeczamy. W pełni świadomi i usatysfakcjonowani możemy stwierdzić, że jest jeszcze fajniej. Dzięki myśli, że nie jedziemy na „zwykłe” wakacje, znamy umiar i zachowujemy równowagę pomiedzy zabawą, a modlitwą. Dzięki temu czujemy się bezpiecznie i wiemy, że nic nam się nie stanie. Ten wyjazd zintegrował nas jeszcze bardziej. Nabraliśmy sił i chęci do dalszych wspólnych działań,  w głowach narodziły nam się nowe pomysły, ale także odpoczęliśmy po ciężkim zadaniu, jakim były Światowe Dni Młodzieży. Dziękujemy Księdzu Piotrowi, bez którego nie byłoby wyjazdu, rodzinie naszej wolontariuszki, a przede wszystkim jesteśmy wdzięczni Panu Bogu, że mogliśmy sobie pozwolić na taką wyprawę. 

Wiele osób zastanawia się, co stanie się z grupą Wolontariuszy ŚDM, skoro już jest po Światowych Dniach Młodzieży. Jest na nas wiele pomysłów, które musimy omówić w najbliższym czasie, ale zapewniamy, że będziemy działać. O wszystkim, co ustalimy poinformujemy Was, więc śledźcie stronę, bo… ciąg dalszy nastąpi! 

Magdalena Wolna

TRUDNE SŁOWO…POKORA

Pokora to trudne słowo, całkowicie niepopularne. Zresztą już u starożytnych miało też dosyć negatywne znaczenie. Dziś bardziej niż kiedykolwiek trzeba walczyć o swoje, udowodnić rację, być odważnie asertywnym. Kto przegrywa, musi ponieść tego konsekwencje.

Jezus burzy to co wydaje się całkowicie racjonalne. Logika Ewangelii odwraca do góry nogami ludzkie zwyczaje, konwenanse i kalkulacje. Wzywa do pokory, rezygnacji ze swoich praw, pozornej porażki. Jednak jest to droga do jedynego prawdziwego zwycięstwa. Ostatecznego. On sam pierwszy nią poszedł. Aż do końca.

Kto wchodzi za Nim i z Nim na tę drogę będzie mógł w końcu odpocząć od wyścigu szczurów i przerośniętych ambicji (albo destrukcyjnych kompleksów) i zająć wreszcie odpowiednie dla siebie miejsce. To jedyne: przy stole razem z Jezusem w Jego Królestwie. Uczta oznacza święto, radość bycia razem, czas dobrze zmarnowany. Oto uczta eschatologiczna, dostęp do nieba, życie wieczne dostępne dla każdego w Jego Kościele już dzisiaj!

 WIĘCEJ NA STRONIE: http://stacja7.pl/jutro-niedziela/jutro-niedziela-xxii-zwykla-c/

PROGRAM UROCZYSTOŚCI POGRZEBOWYCH ŚP. KARD. FRANCISZKA MACHARSKIEGO

Wtorek, 2.08.

• Godz. 19.00 – Msza święta przy trumnie w kościele ss. Albertynek, ul.  Woronicza 10 – przewodniczy i głosi homilię bp Grzegorz Ryś.

Środa, 3.08.

• Ok. Godz. 9.00 – przewiezienie ciała z kościoła ss. Albertynek do kaplicy Domu Arcybiskupów Krakowskich.
• Godz. 10.00 – Msza święta dla pracowników Kurii Metropolitalnej w Krakowie – przewodniczy kard. Stanisław Dziwisz, homilię głosi bp Jan Szkodoń.
• Godz. 18.00 – przeniesienie ciała z kaplicy Arcybiskupów do Bazyliki oo. Franciszkanów; Nieszpory za zmarłego – przewodniczy i słowo głosi bp Jan Zając.

Czwartek, 4.08.

• W ciągu dnia modlitwy i oddanie czci Zmarłemu przez mieszkańców Krakowa i Archidiecezji.
• Godz. 17.00 – Msza święta w Bazylice oo. Franciszkanów – przewodniczy abp Stanisław Gądecki, przewodniczący KEP, homilię głosi kard. Marian Jaworski. Po Mszy kondukt pogrzebowy przez ul. Grodzką do Katedry na Wawelu.

Piątek, 5.08.

• Godz. 11.00 – Msza święta pogrzebowa Kard. Franciszka Macharskiego i złożenie do grobu w Katedrze na Wawelu – przewodniczy kard. Stanisław Dziwisz, Metropolita Krakowski.

KARDYNAŁ FRANCISZEK MARCHARSKI ODSZEDŁ DO PANA

Zmarł kard. Franciszek Macharski, były metropolita krakowski – poinformował ks. Piotr Studnicki, zastępca rzecznika Archidiecezji Krakowskiej. Kard. Macharski zmarł w szpitalu, gdzie trafił po tym, jak w wyniku upadku stracił przytomność i doznał urazu; miał 89 lat.

28 lipca kardynała odwiedził w szpitalu papież Franciszek. Ta wizyty nie była planowana; doszło do niej tuż przed tym, jak papież pojechał do Częstochowy, gdzie odbyła się msza św. z okazji 1050-lecia chrztu Polski. Franciszek modlił się o zdrowie kardynała.

Na zwołanej dzień wcześniej konferencji abp Stanisław Gądecki mówił, że Franciszek wyraził chęć, by odwiedzić kard. Macharskiego lub „choćby dotknąć ścian w geście solidarności”.

Kard. Franciszek Macharski przebywał w szpitalu od 12 czerwca. Stracił przytomność i upadł, gdy wychodził z mieszkania na spacer. Kilka dni później przeszedł udany zabieg stabilizacji części potyliczno-szyjnej kręgosłupa. Kardynał początkowo był utrzymywany w śpiączce farmakologicznej, został z niej wybudzony, ale nie odzyskał przytomności.

Kard. Franciszek Macharski był metropolitą krakowskim w latach 1979-2005. Jego poprzednikiem i wielkim przyjacielem był Karol Wojtyła.

Franciszek Macharski urodził się 20 maja 1927 r. w Krakowie w rodzinie kupieckiej. Był uczniem m.in. prof. Zenona Klemensiewicza, który wróżył mu karierę uniwersytecką historyka lub literaturoznawcy, jednak po wojnie 18-letni Franciszek wstąpił do Krakowskiego Seminarium Duchownego.

Święcenia kapłańskie przyjął 2 kwietnia 1950 r. od księcia metropolity Adama Sapiehy. Ukończył studia teologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Ponieważ odmówił współpracy z SB na początku lat 50., nie otrzymał paszportu, choć chciał kontynuować studia za granicą.

Przez sześć lat do 1956 r. był wikarym w parafii pw. Świętych Szymona i Judy Tadeusza w Kozach koło Bielska-Białej. Później wyjechał na studia w szwajcarskim Fryburgu, gdzie w 1961 r. uzyskał doktorat z teologii pastoralnej.

W latach 1970-78 był rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. 30 grudnia 1978 r. papież Jan Paweł II powołał ks. Macharskiego na metropolitę krakowskiego. 6 stycznia 1979 r. otrzymał on sakrę biskupią. Jego zawołaniem biskupim stały się słowa „Jezu, ufam Tobie”. 30 czerwca 1979 r. papież nadał mu godność kardynalską. Przez wiele lat kard. Macharski był wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski (1979-94) oraz przewodniczącym Komisji ds. Nauki Katolickiej i Komisji ds. Apostolstwa Świeckich.

Należał do watykańskich kongregacji: ds. Biskupów, ds. Duchowieństwa, ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego oraz ds. Wychowania Katolickiego.

Szacunek wiernych kardynał zaskarbił sobie w czasie stanu wojennego, kiedy niestrudzenie walczył o prawa internowanych i ich rodzin. W 1981 r. po zamachu na Jana Pawła II poparł organizatorów Białego Marszu, który na znak solidarności z walczącym o życie papieżem przeszedł ulicami Krakowa.

Po 1989 r. kard. Macharski zaangażował się we wspieranie inicjatyw charytatywnych, podejmowanych na rzecz chorych, niepełnosprawnych, bezdomnych, samotnych matek oraz ludzi starszych. Wielokrotnie apelował o pomoc dla ofiar klęsk żywiołowych, m.in. poszkodowanych w powodzi w 1997 r., dla ofiar wojny w Ruandzie, dotkniętych trzęsieniem ziemi w Turcji i Iranie.

Kardynał Macharski powołał tygodniki katolickie: krakowską edycję „Gościa Niedzielnego” i „Źródło”, założył diecezjalne Radio Mariackie (potem Radio Plus). W 1998 r. podjął decyzję o rozbudowie Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach. Dzięki jego staraniom Telewizja Kraków transmituje w każdy piątek mszę dla chorych odprawianą w łagiewnickim sanktuarium.

Kard. Macharski był niezwykle szanowany i lubiany przez wiernych m.in. za swoje ciepło i bezpośredniość. Po śmierci Jana Pawła II niemal do rana czuwał wspólnie z ludźmi pogrążonymi w modlitwie pod oknem papieskim. Do uczestników mszy dziękczynnej za pontyfikat Jana Pawła II na krakowskich Błoniach przysłał z Rzymu sms-a: „Jestem z Wami przy Świętym Piotrze. Tu i tam wasz”.

Był jednym z trzech polskich kardynałów uczestniczących w konklawe, które wybrało następcę Jana Pawła II – Benedykta XVI.

Kard. Macharski został Kawalerem Orderu Uśmiechu, honorowym obywatelem wielu miast, m.in. Chorzowa, Nowego Targu, Wadowic, Mszany Dolnej, Trzebini, Libiąża. Otrzymał doktoraty honoris causa m.in. Uniwersytetu Jagiellońskiego i Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, a także Katolickiego Uniwersytetu w Taipei na Tajwanie i Uniwersytetu Adamson w Manili na Filipinach.

W 2000 r. kard. Macharski został odznaczony Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, nadanym mu przez prezydenta Niemiec Johannesa Raua za działania na rzecz pojednania polsko-niemieckiego. W 2007 r. otrzymał Order Oficera Legii Honorowej.

W czerwcu 2005 r. przeszedł na emeryturę i zamieszkał w sanktuarium Ecce Homo św. Brata Alberta w Krakowie. W grudniu 2011 r. po upadku w swym mieszkaniu, z powodu pęknięcia jednej z kości trafił do szpitala i przeszedł kilkutygodniowe leczenie i rehabilitację. Będąc na emeryturze, nadal aktywnie pełnił posługę, uczestniczył w spotkaniach i uroczystościach w Archidiecezji Krakowskiej.

Artykuł pobrany ze strony ze strony: 
http://wiadomosci.onet.pl/kraj/kardynal-franciszek-macharski-nie-zyje/05h355