ZOBACZ ZWIASTUN FILMOWY PRZEDSTAWIENIA! 🙂
Młodzieżowa Grupa Teatralna, działająca w naszej parafii, serdecznie zaprasza na przedstawienie zatytułowane „W poszukiwaniu rodzinnej miłości” w niedzielę 4 listopada o godzinie 18:00 w domu kultury w Woli Zabierzowskiej.
Duchu Święty, proszę Cię o dar mądrości do lepszego poznawania Ciebie i Twoich doskonałości Bożych,
o dar rozumu do lepszego zrozumienia ducha tajemnic wiary świętej,
o dar umiejętności, abym w życiu kierował się zasadami tejże wiary,
o dar rady, abym we wszystkim u Ciebie szukał rady i u Ciebie ją zawsze znajdował,
o dar męstwa, aby żadna bojaźń ani względy ziemskie nie mogły mnie od Ciebie oderwać,
o dar pobożności, abym zawsze służył Twojemu Majestatowi z synowską miłością,
o dar bojaźni Bożej, abym lękał się grzechu, który Ciebie, o Boże, obraża.
Amen.
Pielgrzymowanie ma to do siebie, że ma charakter wewnętrzny i zewnętrzny. Pielgrzymowanie zewnętrzne jest widzialne w czasie i przestrzeni, bo w nich się historycznie dokonuje; pielgrzymowanie wewnętrzne zaś, to podróż w głąb własnego serca.
Nasza Droga rozpoczęła się 6 października o piątej rano Eucharystią, na której nie zabrakło nikogo, kto niespełna godzinę później wyruszał w podróż w kierunku Włoch. Prawie pięćdziesięcioosobowa grupa parafian pod opieką ks. proboszcza Piotra Studnickiego włączyła się w ten sposób w pielgrzymkę Archidiecezji Krakowskiej do Rzymu i Watykanu, gdzie miały miejsce trwające kilka dni uroczystości, wraz z audiencją u papieża Franciszka.
Plan pielgrzymki obejmował wiele pięknych miejsc, które można b
yło zwiedzić w trakcie podróży. Udało się zobaczyć sanktuarium Mariazell i kościół Maria Worth w Austrii. Na pielgrzymim szlaku leżały też takie miejsca jak sanktuarium maryjne w Loreto, Asyż – miasto św. Franciszka i św. Klary, Wenecja związana ze św. Markiem, czy niewielka miejscowość w Abruzji – Manoppello, gdzie znajduje się chusta z Boskim Obliczem Jezusa.
W czwartym dniu Drogi, grupa dotarła wraz z ponad 800 pielgrzymami z Archidiecezji Krakowskiej, m.in. z Zakopanego, Skawiny, Makowa Podhalańskiego, Myślenic, Kasinki Małej na audiencję prywatną u papieża Franciszka, która odbyła się w auli Pawła VI. Zebrani mieli okazję spotkać się z Następcą św. Piotra i wysłuchać jego słów skierowanych do rodaków Świętego Papieża. Audiencję rozpoczął koncert chóru „Psalmodia” z Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II z Krakowa, który wykonał szereg znanych pieśni religijnych, nie pomijając „Barki”.
Po audiencji generalnej w wielu językach, która miała miejsce na Placu św. Piotra w Watykanie, w kościele Świętego Ducha w Rzymie odbyła się uroczysta Msza święta dla Polonii, której przewodniczył ks. kardynał Stanisław Dziwisz, wraz z metropolitą krakowskim ks. arcybiskupem Markiem Jędraszewskim oraz biskupem seniorem Janem Zającem. Zabierzowscy pielgrzymi nawiedzili także polski kościół św. Stanisława BM w Rzymie, który jest najstarszym zabytkiem polskim poza granicami kraju. Pracował w nim przez sześć lat ks. proboszcz Piotr Studnicki i dzięki jego staraniom o tym niezwykłym miejscu opowiedział pielgrzymom ks. prałat Paweł Ptasznik – kierownik Sekcji Polsko-Słowiańskiej Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej, bliski współpracownik Jana Pawła II i Benedykta XVI, a od 2007 roku rektor kościoła św. Stanisława Biskupa Męczennika w Rzymie i duszpasterz polskiej emigracji w Wiecznym Mieście.
W dniu następnym, w godzinach wczesno porannych w Bazylice św. Piotra, w kaplicy św. Sebastiana, przy grobie św. Jana Pawła II, miała miejsce uroczysta Msza święta w języku polskim, koncelebrowana przez kilkudziesięciu polskich duchownych, podczas której Słowo Boże wygłosił ks. abp Grzegorz Ryś, metropolita łódzki.
Ważnym punktem Drogi była też wizyta w miejscach związanych z postacią włoskiego kapucyna, św. Ojca Pio. W bieżącym roku przypada 50. rocznica jego śmierci oraz setna rocznica otrzymania stygmatów. Grupa dotarła na Półwysep Gargano – do San Giovanni Rotondo oraz do Pietrelciny nieopodal Benewentu, gdzie urodził się ten święty XX wieku. Został on obdarzony stygmatami Męki Pańskiej i to trudne powołanie spowodowało w jego życiu wiele cierpień fizycznych i psychicznych, które znosił z wielką cierpliwością i pokorą. Dzisiaj wielu z nas czerpie przykład z tego gorliwego kapłana, który, jak kiedyś inny stygmatyk kościoła katolickiego – św. Franciszek z Asyżu, budzi Kościół i przynagla do duchowej odnowy.
Droga dobiegła końca. Opisać słowami można jedynie to, czego się doświadczyło i co się zobaczyło. Przeżycia duchowe są nie do opisania. Sacrum, czyli cel wędrówki, to specyficzna forma kontaktu człowieka z Bogiem i świętymi.
Grupa pielgrzymów składa serdeczne podziękowania ks. Piotrowi Studnickiemu za zorganizowanie tego wyjątkowego wyjazdu oraz Pani Anecie Żak ze skawińskiego biura podróży Orlando Travel za profesjonalizm w każdym calu, świadectwo wiary i życzliwą opiekę podczas dziewięciu dni podróży.
Prowadzić człowieka może tylko Ten, kto zna Drogę …
Alicja Włodarczyk
Rozpoczęły się prace mające na celu poszerzenie parkingu przy kościele o dodatkowe 1300m². W imieniu całej naszej wspólnoty parafialnej bardzo dziękujemy Burmistrzowi Miasta i Gminy Niepołomice – p. Romanowi Ptakowi oraz naszej parafiance – p. Beacie Kukli, kierowniczce Referatu Inwestycji Komunalnych, za życzliwe ustosunkowanie się do naszej prośby oraz zajęcie się organizacją rozbudowy parkingu. Nasza wdzięczność jest ogromna, tym bardziej, że koszt inwestycji w całości pokrywa Gmina.
Po wcześniejszym położeniu blachy na dachu budynku przy plebanii, zakończyliśmy obecnie remont wewnętrznych pomieszczeń. Odnowiona została całkowicie sala katechetyczna i korytarz, na którym pojawiły się dwie toalety, męska i damska. Toalety – po podłączeniu w najbliższym tygodniach wody i kanalizacji – będą ogólnodostępne podczas niedzielnych i świątecznych nabożeństw w kościele. Wodę doprowadzimy również do kościoła. W wyremontowanej sali katechetycznej zostaną zainstalowane przed zimą piece na prąd. Efekt wykonanych prac remontowych można będzie obejrzeć w przyszłą niedzielę po Mszach świętych.
Jak można zauważyć, stojące w kościele dwa duże konfesjonały zostały niedawno poprawione i bardzo solidnie odniowione. Wymieniliśmy również drzwi zewnętrzne do planowanej w przyszłości nowej zakrystii. Jesienią pojawią się w niej nowe drzwi wewnętrzne oraz nowe okno.
W poniedziałek 16 lipca, dniu odpustu parafialnego, dziękowaliśmy Matce Bożej za Jej przemożną opiekę nad naszą parafią, utworzoną w 1780 roku. Maryja jest dla nas wierzących wzorem dojrzałej wiary i otwarcia na działanie Ducha Świętego. Przez Maryję prowadzeni jesteśmy do Jezusa. Uczestnicząc licznie w Eucharystii powierzaliśmy się miłości i opiece Jezusa i Maryi.
Księdzu dr Pawłowi Gawronowi, proboszczowi parafii św. Stanisława biskupa i męczennika w Krakowie na Dąbiu, serdecznie dziękujemy za przewodniczenie Mszy odpustowej i modlitwę w naszej intencji oraz wygłoszone do nas słowo Boże. Módlmy się za śp. Tatę ks. Pawła, który odszedł do wieczności tuż po naszym odpuście, we wtorek w godzinach porannych.
Dzień NMP Szkaplerznej był niezmiernie drogi św. Janowi Pawłowi II. Nosił on szkaplerz karmelitański od dnia Pierwszej Komunii Świętej. Dlatego naszej modlitwie w dniu parafialnego święta towarzyszyły relikwie św. Jana Pawła II. Przez jego modlitwy niech błogosławi nam wszystkim Panna Maryja!
W bieżącym roku składamy Bogu dziękczynienie za nasz kościół, w którym się gromadzimy na modlitwę, konsekrowany przed 130 laty, w czerwcu 1888 roku. Wyśpiewując radosne Magnificat i uroczyste Te Deum okazaliśmy wdzięczność Bogu za ogrom łask, jakie spłynęły na przestrzeni minionych lat i wciąż spływają na mieszkańców naszej parafii. Mają one wartość nadprzyrodzoną, przez którą zdobywamy życie wieczne.
Wszystkim uczestnikom sumy odpustowej dziękuję za modlitewną obecność. Bóg zapłać!
Ksiądz Proboszcz
Więcej informacji mogę udzielić mailowo przez kontakt@parafiazabierzow.pl.
Pozdrawiam,
ks. Piotr
Mówimy, że dziś są trudne czasy na wychowanie, że młodym brak wzorców, autorytetów. Rodzicom, wychowawcom, nauczycielom nie starcza argumentów, aby pociągnąć młodzież ku Dobru. I oto w tych „trudnych czasach” ksiądz Piotr proponuje bierzmowanej młodzieży dziękczynną pielgrzymkę do… Libiąża – niedalekiego miasteczka, w którym urodziła się, spędziła dzieciństwo i wczesną młodość Helenka Kmieć.
Większość z uczestników pielgrzymki nie orientuje się, kim była i jak żyła ta młoda dziewczyna. Być może niektórzy słyszeli półtora roku temu doniesienia medialne o tragicz
nej śmierci w Boliwii 26 – letniej misjonarki z Polski, być może nawet niektórzy obejrzeli transmitowane przez TV Trwam uroczystości pogrzebowe. Wiadomość o śmierci młodej osoby zawsze rodzi pytanie: Dlaczego tak wcześnie? A w przypadku Helenki, która wyjechała przecież na misje, by służyć ludziom i opowiadać im o Bogu, pytanie to jest może podszyte pretensją do Pana Boga, dlaczego przerwał jej tak piękną i ofiarną służbę.
Kiedy pozna się życie Helenki bliżej, nie ma żadnych wątpliwości, że Bóg wybrał ją sobie, by żyjąc pięknie, radośnie i twórczo służyła ludziom, a ona to wybraństwo pokornie przyjęła. „Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie” – modliła się słowami Psalmu 139.
Ludzie, którzy ją blisko znali i żyli z nią na co dzień, mówią o niej jako o człowieku mocno stąpającym po ziemi, wykonującym każde zadanie na 100%, a jednocześnie zanurzonym na serio w Bogu. Ksiądz Paweł Król, wikariusz libiąskiej parafii św. Barbary, w której Helenka mieszkała i aktywnie pracowała, powiedział, że bliskość z Bogiem, życie sakramentalne, modlitwa, były dla niej stanem naturalnym. Wybitna uczennica, potem studentka, uzdolniona językowo i muzycznie, wolontariuszka, szukająca wciąż okazji, by służyć innym i zawsze uśmiechnięta – na każdym z wielu obejrzanych zdjęć i ujęć filmowych, które udało się obejrzeć w Libiążu, ta dziewczyna się uśmiecha szczerym, prawdziwym uśmiechem. Miała chłopaka, planowali ślub. W intencji zachowania
czystości przedmałżeńskiej podjęła post. Wyobrażamy sobie może czasem ludzi, którzy poszczą, modlą się, mówią innym o Bogu i widzimy człowieka z cierpiętniczą miną, smutnego, poważnego… Ale to nie jest obraz Helenki! Dla niej przyjaźń z Bogiem i służba drugiemu człowiekowi to źródło szczęścia, którym, jak mówią świadkowie, promieniowała w codzienności. 
A przecież została wychowana w tych samych „trudnych czasach”, na które wielu z nas tak narzeka. Również korzystała z Internetu, chodziła na imprezy, bale (podobno uwielbiała tańczyć), modnie się ubierała, robiła sobie makijaż, była zakochana w swoim chłopaku, czyli po prostu żyła jak wszyscy, którzy kilka dni temu w naszej parafii przystąpili do sakramentu Bierzmowania. Czy trzeba szukać gdzie indziej współczesnego przykładu autentycznego życia opartego na Bogu? Może warto, czerpiąc z tego wzoru, wzbudzić w sobie pragnienie świętości? Przecież – jak powiedział o Helence ks. Franciszek Ślusarczyk – świętym nie zostaje się po śmierci, lecz jest się nim za życia.
Maria Baran
>>ZOBACZ ZDJĘCIA<<
>>ŚWIADECTWA BIERZMOWANYCH<<
Młodzi Bierzmowani 23 czerwca 2018 roku pielgrzymowali do grobu młodej misjonarki Helenki Kmieć.
Oto pierwsze nadesłane świadectwa. Czekamy na kolejne.
Uważam, że pomysł na wyjazd właśnie do miejsca, gdzie żyła Helenka Kmieć, był bardzo udany. Szczerze mówiąc, nie wiedziałam nic o niej wcześniej, ale cieszę się, że już wiem. Zazwyczaj święci kojarzą nam się z ludźmi, którzy żyli 100 czy 500 lat temu i usprawiedliwiamy się, że wtedy były inne czasy i może było łatwiej tak żyć. Myślę, że daje ona przykład i młodym i starszym, że żeby dzielić się dobrem wystarczy starać się i chcieć.
Kamila Białas
Dla mnie ta pielgrzymka była wyjątkowa. Doszukałem się wielu podobieństw Helenki Kmieć do mnie, nazwiska bardzo podobne, ona uczestniczyła w scholi, a ja w LSO itd… Może to był tylko mega zbieg okoliczności, ale po tej pielgrzymce czuję, że Bóg chciał mi przekazać, że teraz moja kolej i żebym się wziął do roboty.
Grzegorz Kmiecik
>>ZOBACZ ZDJĘCIA<<
>>PRZECZYTAJ RELACJĘ Z PIELGRZYMKI<<
Dzieci z klas trzecich, które 20 maja 2018 roku po raz pierwszy przystąpiły do Komunii świętej, zgodnie z tradycją, która się wytworzyła od kilku lat w naszej parafii, pielgrzymowały na Kalatówki do pustelni Świętego Brata Alberta. Święty Brat Albert jest patronem trzecioklasistów i uczy je, że trzeba być dobrym jak chleb, który leży na stole i każdy może wziąć tyle ile potrzebuje.
W czwartek 14 czerwca, mimo pochmurnego nieba, dwoma autokarami ruszyliśmy w stronę Zakopanego. Po dotarciu do „Księżówki” resztę drogi pokonaliśmy pieszo. Pierwszym punktem docelowym była Pustelnia św. Brata Alberta, gdzie siostra Agnieszka, albertynka, opowiedziała dzieciom o Założycielu swojego zgromadzenia. Dzieci również wykazały się wiedzą na temat swojego Patrona, a na koniec zaśpiewały w podziękowaniu dla siostry piosenkę: „Trzeba być dobrym jak chleb”.
Po odwiedzeniu Pustelni i celi Brata Alberta ruszyliśmy w górę do braci albertynów. Tam po przebraniu się w stroje komunijne odprawiliśmy Mszę świętą. W czasie kazania dzieci zastanawiały się, co znaczy słowo „BRAT” i jak zrozumienie sensu tego słowa wpływa na nasze życie. Po Mszy świętej zjedliśmy nasze kanapki, popijając gorącą herbatą, przygotowaną przez braci albertynów. Z Kalatówek zeszliśmy do Księżówki, gdzie czekały na nas autobusy. Po drodze niektórzy zaopatrzyli się jeszcze w oscypki.
Ostatnią atrakcją naszej pielgrzymki była wizyta w McDonaldzie, która miała zastąpić wszystkie atrakcje Rabkolandu. Do parku rozrywki niestety ze względu na deszcz nie było sensu już jechać.
Pielgrzymkę – mimo małoatrakcyjnej pogody – na pewno można uznać za udaną i mile wspominać. Częścią wspomnień niech będą także zdjęcia poniżej…
>>zobacz także te ZDJĘCIA (foto by Sebastian P.)<<
RUSZAMY DO ZAKOPANEGO
JESTEŚMY W KSIĘŻÓWCE
W DRODZE NA KALATÓWKI
W PUSTELNI ŚWIĘTEGO BRATA ALBERTA
IDZIEMY DO BRACI ALBERTYNÓW
PIELGRZYMKOWA MSZA ŚWIĘTA
KANAPKI I GORĄCA HERBATA
POWRÓT DO AUTOKARÓW
OSCYPKI… 🙂
MC DONALD’S ZAMIAST „INNYCH ATRAKCJI” 🙂
POWRÓT DO PARAFII
A TERAZ… BIEGIEM DO DOMU! 🙂 🙂 🙂
Kościół żyje dzięki Eucharystii (św. Jan Paweł II). Najświętsza Eucharystia to największy dar Chrystusa dla nas. W Boże Ciało uczestniczyliśmy we Mszy świętej oraz uroczyście podążaliśmy w procesji za Chrystusem Eucharystycznym.
Umiłowani Parafianie! Jestem zbudowany Waszym świadectwem wiary – miłości do Eucharystii, wyrażonym tak licznym i zaangażowanym udziałem, przygotowaniem całej trasy procesji. Wykonane ołtarze prezentowały się niezwykle pięknie. Ich pomysłowość i oryginalność podziwialiśmy wszyscy. Uwiecznione zostały dla przyszłych pokoleń na zdjęciach. Z całego serca dziękuję twórcom ołtarzy: Strażakom z Zabierzowa Bocheńskiego i Woli Zabierzowskiej, Kołu Gospodyń Wiejskich z Woli Zabierzowskiej, kandydatom do bierzmowania, Klubowi Sportowemu „Dąb”. Wszyscy ze swojego zadania wywiązaliście się wspaniale!
Pragnę wyrazić wdzięczność strażakom za niesienie baldachimu, chorągwi oraz zabezpieczenie trasy procesji. Dziękuję również pocztom sztandarowym oraz osobom, które niosły feretrony, dzieciom z klas III i IV w strojach komunijnych, chłopcom dzwoniącym na dzwonkach, dziewczynkom ścielącym płatkami kwiatów drogę Jezusowi, całej służbie liturgicznej ołtarza, organiście i kościelnemu.
Tegoroczna trasa procesji była długa, ale jestem przekonany, że podjęty trud Jezus Chrystus wynagrodzi, obficie błogosławiąc całej naszej parafialnej wspólnocie. W poszczególne dni oktawy Bożego Ciała zapraszam do udziału w procesji eucharystycznej wokół kościoła.
Ksiądz Proboszcz
>>FOTORELACJA z PROCESJI<<
